یکی از دانش پژوهان حوزوی نقل میکند :

پیش از آن که به تحصیل علوم حوزوی مشغول شوم، درباره ورود خود به حوزه تردید داشتم . از یک سو ،علاقه ای سرشار وشوقی بی پایان در خودمی دیدم واز سوی دیگر، از سختیها ومشکلات گوناگون این مسیر فترسی داشتم .

ازاین رو پس از فکر واندیشه وبعد از مشورت با افراد ، به استخاره روی اوردم .خدمت حضرت ایة الله سید محمد علی صادقی شرفیاب شدم واز ایشان تقاضای استخاره کردم. سخنم که تمام شد ف معظم له  نگاهی به بنده کردند و فرمودند :اگر برای طلبه شدن استخاره می خواهیف لازم نیست استخاره کنی ، خوب است طلبه شوی !

برای چند لحظه در حیرت فرو رفتم ؛زیرا نیت خودرا برای انجام استخاره به ایشان نگفته بودم ، ولی آقا با یک نگاه متوجه شدند .

ظاهر نیت خود را عوض کردم ، ولی در باطن همان نیت اول در ذهنم بود و رو به ایشان کردم و گفتم : نه خیر حاج اقا ، استخاره بفرمایید .

وان مرد روشن بین وبصیر پس از استخاره رو به من کردند وفرمودند :استخاره خوب است ، باید بیایی طلبه بشوی !

منبع:حدیث خوبان /حمید خلیلیان